ธรรมาภรณ์, ., & ทองคำ, . (2004, September 6). ผลของการเรียนแบบใช้ปัญหาเป็นหลักต่อการส่งเสริมความคิด วิจารณญาณและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาครู. Songklanakarin : E-Journal of Social Sciences & Humanities [Online], 8(3). Available: https://kaekae.oas.psu.ac.th/ojs/psuhsej/viewarticle.php?id=82.

ผลของการเรียนแบบใช้ปัญหาเป็นหลักต่อการส่งเสริมความคิด วิจารณญาณและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาครู

อัจฉรา ธรรมาภรณ์, ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนว คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
ปราณี ทองคำ, ภาควิชาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

Abstract

บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการเรียนแบบใช้ปัญหาเป็นหลัก ลักษณะกลุ่มและกิริยาร่วม ที่มีต่อความคิด วิจารณญาณและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาครู กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ จำนวน 150 คน ประกอบด้วยนักศึกษา 3 กลุ่มคือ กลุ่มแนววิทยาศาสตร์ กลุ่มแนวศิลปศาสตร์ และกลุ่มผสมกลุ่มละ 50 คน ในแต่ละกลุ่ม มีการสุ่มนักศึกษาจำนวน 25 คน เข้ารับการสอนแบบปกติ มีการวัดความคิดวิจารณญาณก่อนและหลังการทดลองและวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังการทดลอง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วมและความแปรปรวนแบบเฟคตอเรียล ผลการศึกษาพบว่า 1) การเรียนแบบใช้ปัญหาเป็นหลักส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่าวิธีสอนแบบปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 2) ลักษณะกลุ่มต่างกันส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนไม่แตกต่างกัน 3) มีกริยาร่วมระหว่างวิธีสอนและลักษณะกลุ่มต่อความคิดวิจารณญาณอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ผลการทดสอบย่อยแสดงว่าการเรียนแบบใช้ปัญหาเป็นหลักส่งผลต่อความคิดวิจารณญาณสูงกว่าวิธีสอนแบบปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 เฉพาะกลุ่มวิทยาศาสตร์เท่านั้น

คำสำคัญ : การเรียนแบบใช้ปัญหาเป็นหลัก, ความคิดวิจารณญาณ, นักศึกษาครู

Abstract
This research aimed to study the effects of problem-based learning (PBL), group characteristics, and their interaction effects on critical thinking and academic achievement of teacher students. The sample consisted of 150 students from the Faculty of Education, Prince of Songkla University. Students were classified into 3 groups : science-based, arts-based, and combined groups; each group had 50 students. In each group 25 students were randomly assigned to receive the PBL teaching method, and the other 25 to receive a regular teaching method. Critical thinking tests were administered before and after the experiment while an academic achievement test was carried out after the experiment. The factorial ANOVA and ANCOVA were employed in data analysis. It was found that 1) the PBL had a higher effect on academic achievement than the regular teaching method, significantly at the .05 level, 2) different group characteristics had no significant effect on academic achievement, and 3) teaching methods and group characteristics had interaction effects on critical thinking, significantly at the 05 level. Simple main effect tests indicated that only with the science-based students did the PBL have a higher effect on critical thinking than the regular teaching method, significantly at the .05 level.

Keywords : critical thinking, problem-based learning, teacher students

Full Text: PDF



Copyright for articles published in this journal is retained by the authors, with first publication rights granted to the journal. By virtue of their appearance in this open access journal, articles are free to use, with proper attribution, in educational and other non-commercial settings.

Original article at: https://kaekae.oas.psu.ac.th/ojs/psuhsej/viewarticle.php?id=82